Κάπου εκεί στο μακρινό 1988, όταν ήμουν γεμάτος σπυράκια ακμής και το σώμα μου άλλαζε ραγδαία λόγω της εισόδου στην εφηβεία, την πήρε το αυτί μου. Ή μάλλον το μάτι μου στο αείμνηστο Μουσικόραμα, τη μοναδική μουσική εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης που την περίμενα πώς και πώς κάθε Παρασκευή με το τηλεκοντρόλ του βίντεο στο χέρι. Λίγο πριν την επέλαση των δορυφορικών και ιδιωτικών καναλιών, που θα έβαζε τέλος στη φρίκη της ελλιπούς ενημέρωσης που βίωναν όλοι οι μουσικόφιλοι της Ελλάδας.

Ήταν η αθώα εποχή που ήμουν μαγεμένος απ' όλα αυτά τα ποπ είδωλα, που κυριαρχούσαν στους μουσικούς καταλόγους άνα τον πλανήτη, χωρίς να έχουν την αναγνώριση που τους αξίζει στην εποχή τους, αλλά θα εξελίσσονταν μεταγενέστερα σε θρύλους της παγκόσμιας μουσικής σκηνής: Michael Jackson, Madonna, Whitney Houston, George Michael, Bon Jovi κ.α. Ακόμα και οι τυχάρπαστοι one hit wonders είχαν μέγιστη σημασία για εμένα…

I should be so lucky, lucky lucky lucky…, τσίριζε συνέχεια το πανάρχαιο ραδιόφωνο με τα παράσιτα. Ένα απίστευτα εκνευριστικό pop anthem τσιχλόφουσκα - με ακόμα πιο εκνευριστική ρομποτική ενορχήστρωση της εποχής - κυριαρχούσε παντού, κι αναρωτιόσουν πώς ένα τόσο μέτριο έως κακό τραγούδι βρέθηκε να στρογγυλοκάθεται για 5 εβδομάδες στο No 1 της Αγγλίας και να γίνεται το μεγαλύτερο hit της χρονιάς. Το οποίο δεν ήταν, τελικά, τόσο κακό, όταν το άκουσα σε μια πιο jazz εκδοχή μετά από πολλά χρόνια. Απλά η παραγωγή του ήταν απαράδεκτη και απίστευτα εύπεπτη εκείνη την εποχή. Και η εμπορική αποδοχή των Stock Aitken Waterman, της ζοφερής μουσικής τριάδας παραγωγών, θα ήταν ότι χειρότερο για τ' αυτιά μας τα επόμενα 3 χρόνια. Ευτυχώς, αποτελούν ένα μακρινό παρελθόν σήμερα, αν και ευθύνονται για μια πλειάδα νοσταλγικών πλέον hit singles των '80s…

Η εικόνα της τραγουδίστριας τόσο απλή και καθημερινή, που δεν παρέπεμπε σε μια επίκαιρη σταρ του βεληνεκούς της Madonna ή της Whitney Houston, όσο σε μια κοπελίτσα της διπλανής πόρτας που κάνει το χαβαλέ της μέχρι να μπει κι αυτή στο χρονοντούλαπο της ποπ ιστορίας. Ένα κοντόξανθο κορίτσι με πεταχτά δόντια και μπούκλες, μονίμως χαμογελαστή, που αποτελούσε μια safe επιλογή για τα ακούσματα των καθώς-πρέπει εφήβων της συγκεκριμένης δεκαετίας…

Παρόλα αυτά, οι επιτυχίες που ακολούθησαν ήταν καταιγιστικές: Got to be certain, The Locomotion, Tears on my pillow, Especially for you (με τον γλυκανάλατο και ξεχασμένο Jason Donovan), Je ne Sais pas Pourquoi. Όλα στο Νο 1 ή στην χειρότερη περίπτωση Νο 2 για εβδομάδες και πάντα στην Αγγλία, που επηρέαζε την υπόλοιπη Ευρώπη! (Το κοινό της Αμερικής - αρνούμενο πεισματικά να πειραματιστεί - ήταν εγκλωβισμένο σε έναν ραπ κυκεώνα σε συνδυασμό με άπειρα power ballads, λίγο πριν ξημερώσει η απόλυτη και ανέμπνευστη φρίκη που ονομαζόταν Mariah Carey, που θα ισοπέδωνε τα πάντα…) Η προσφάτως ενηλικιωμένη Kylie ήταν παντού. Και είχε έρθει για να μείνει. Άσχετα αν είχε έρθει από τη μακρινή Αυστραλία, που δεν φημιζόταν ιδιαίτερα για την εξαγωγή σούπερ σταρς!

Ακολουθεί δεύτερο άλμπουμ στο ίδιο επιτυχημένο μοτίβο με τα hit singles να σε αφήνουν άναυδο με την προχειρότητά τους. Hand on your heart, Wouldn't change a thing, Never too late. H Kylie είναι παντού και κυριαρχεί στο βρετανικό pop στερέωμα. Και αναρωτιέσαι πώς το πετυχαίνει αυτό;

Σε μια εποχή που ακούς ποπ διαμάντια τύπου Like a prayer και Express yourself από τη θεά Madonna με τα εμβληματικά βίντεο (η σύγκριση είναι αναπόφευκτη), η θλιβερή παραγωγή του δεύτερου άλμπουμ της Kylie, σε κάνει να πιστεύεις ότι πολύ σύντομα δεν θα την ξανακούσεις ποτέ στη ζωή σου…

Μία θα γίνει η διαχρονική βασίλισσα της ποπ σκηνής. Και γίνεται! Η άλλη θα είναι η μεγάλη δεύτερη, που τον δέχεται αδιαμαρτύρητα αυτόν τον ρόλο, δείχνοντας – προς τιμήν της- έναν απίστευτο σεβασμό όλες αυτές τις δεκαετίες…

Ακολουθεί το δύσκολο τρίτο άλμπουμ, όπου παρατηρείς μια προσπάθεια αλλαγής. Η Kylie επιτέλους ενηλικιώνεται, αγκαλιάζει τη θηλυκή της πλευρά και πασχίζει να αποτινάξει από πάνω της την εικόνα του εφηβικού ποπ ειδώλου. Better the devil you know, Step back in time, Shocked και What do I have to do (η πρώτη ίσως σοβαρή προσέγγιση σε ένα πιο queer κοινό μέσα από τα βίντεο κλιπ – εξάλλου εκεί δεν είναι και τα φράγκα;)

Ξαφνικά, εκεί στις αρχές των '90s, αρχίζει να σου αρέσει και να σου κολλάει επίμονα στον εγκέφαλο. Εξακολουθείς να μην αγοράζεις μανιωδώς τα βινύλια της, αλλά σε κάθε mix tape που δημιουργείς, έχει περίοπτη θέση.

Στη συνέχεια, το άλμπουμ Let's get to it του 1991, έχει προφανώς ξεχαστεί και από την ίδια, πόσο μάλλον από εσένα. Ώσπου φτάνουμε στο φθινόπωρο του 1994 και ο ποπ ύμνος Confide in me στοιχειώνει τους πάντες! Ονειρική ενορχήστρωση, απίθανα φωνητικά, προσεγμένη παραγωγή κυριαρχούν παντού και εκτοξεύουν την μικροσκοπική σταρ ξανά στην κορυφή, ως αντίβαρο στην χυδαία και προκλητική σεξουαλικότητα της Madonna, που δείχνει να έχει να κουράσει το κοινό με την εμμονή της στο σεξ…

Η Kylie ήρθε για να μείνει αυτή τη φορά και δεν αστειεύεται. Ήρθε για να σου αποδείξει ότι είναι κάτι παραπάνω από ένα one hit wonder της δεκαετίας του '80…

Για τα επόμενα 5 χρόνια, όμως, δεν θα ασχοληθείς μαζί της. Πιστεύεις ότι τελείωσε και ότι είχε να προσφέρει, το έδωσε και με το παραπάνω. Άσχετα, αν κυκλοφορεί το υποτιμημένο άλμπουμ Impossible princess. Θα την θυμάσαι ως μια γλυκιά ανάμνηση των εφηβικών σου χρόνων, μαζί με την Samantha Fox…

Κάπου στις αρχές της νέας χιλιετίας, η Kylie βάζει κι πάλι μπροστά τα μεγάλα μέσα. Φοράει το μικροσκοπικό σέξι χρυσαφί σορτσάκι της και είναι πάλι εκεί να σου υπενθυμίζει την disco παρουσία της. Spinning around, ένα ακόμα mega hit, που ακούγεται παντού και σε κάνει να γυρνάς και πάλι το κεφάλι σου για να την προσέξεις…

Light years το νέο άλμπουμ, με απίστευτα hits να σε καταδιώκουν όπου κι αν πας. On a night like this (αστεία η σύγκριση με τη Βίσση…), Kids (με τον σούπερ σταρ Robbie Williams), Your disco needs you (το απόλυτο gay anthem της εποχής, που θα μπορούσαν να το είχαν γράψει οι Pet Shop boys…)

Την αμέσως επόμενη χρονιά, κυριαρχεί σε όλον τον πλανήτη! Can't get you out of my head τραγουδούν οι πάντες και γίνεται αστραπιαία ένα gay icon που θα στοιχειώνει το queer κοινό για πάντα! Καταιγιστικές επιτυχίες παντού: In your eyes, Love at first sight, Come into my world. To album Fever τα σπάει και δικαίως! Ότι πιο κοντά σε ποπ μεγαλοφυϊα…

Η Kylie είναι παντού και μέχρι και η ίδια η Madonna αναγκάζεται να φορέσει μπλουζάκι με το όνομά της. "Feels like being blessed by the Pope", είναι η αντίδραση της μικροσκοπικής σταρ στην τιμή που της έκανε η ίδια η βασίλισσα!

Ακολουθεί το χλιαρό άλμπουμ Χ και τα δύσκολα χρόνια που η σταρ δίνει τη δική της μάχη με τον καρκίνο, αλλά είναι πάντα εκεί να σου υπενθυμίζει την παρουσία της με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Δεν εγκαταλείπει ποτέ. Πιστή σε αυτό που κάνει όλα αυτά τα χρόνια…

Ώσπου φτάνουμε στο 2010 και το All the lovers, ένα απίστευτα χορευτικό anthem κατακλύζει τα πάντα στη ζωή σου και φτάνεις να υποκλίνεσαι στο πρωτοποριακό βίντεο με τα χιλιάδες γυμνά κορμιά να σχηματίζουν μια πυραμίδα στα πόδια της Kylie. Το ωραιότερο της κομμάτι το φύλαγε για να στοιχειώσει τα ομορφότερα χρόνια της ζωής σου. Και το πέτυχε…

Για 10 περίπου χρόνια την ξεχνάς και πάλι, καθώς αναλώνεται σε τετριμμένες μελωδίες, ώσπου το 2021 κυκλοφορεί ίσως το καλύτερο single της καριέρας της, το ονειρικό Magic και υποκλίνεσαι για μία ακόμα φορά στο ταλέντο της…

Ώσπου φτάνουμε στο 2025. Έχει προηγηθεί για μία ακόμα φορά η νεκρανάστασή της με το ξεσηκωτικό gay anthem Padam padam και το Tension. H αεικίνητη Kylie στα 57 της αποφασίζει για δεύτερη φορά να επισκεφθεί τη θλιβερή χώρα σου, που πνίγεται κάπου ανάμεσα στη Βίσση και στην Λιόλιου, . Και αποφασίζεις να τη δεις μέσα στο κατακαλόκαιρο και με 40 βαθμούς. Να υποστείς όλη αυτή την ταλαιπωρία της ορθοστασίας και της ζέστης στα 50 σου χρόνια, μαζί με τη δύσκολη πρόσβαση στην Πλατεία Νερού, καθώς το αξίζει και με το παραπάνω…

Η παρουσία της Miss Eurovision Loreen, αποτελεί ένα έξτρα δέλεαρ για να απολαύσεις το είδωλο των εφηβικών σου χρόνων, αν και θα χαθεί κάπου σε αυτό το αττικό δειλινό…

Παραδόξως, θα βιώσεις μία από τις ωραιότερες βραδιές της ζωής σου, παρόλη τη φρικτή ζέστη! Παρέα με ανθρώπους που αγαπάς και μοιράζεστε την ίδια αγάπη για την μικροσκοπική αυστραλιανή σταρ, να χοροπηδάτε ασταμάτητα σε ένα ασυγκράτητο πάρτι, με έναν καταιγισμό επιτυχιών που σε μεταφέρουν νοσταλγικά σε άλλες εποχές.

Με μια γλυκιά και ακούραστη Kylie, να φωνάζει "Athina" και να παραληρεί το κοινό, παρά τα βαριά 57 της χρόνια, και να επιβεβαιώνει περίτρανα τον τίτλο της ως «πριγκίπισσας της ποπ». Μιας πριγκίπισσας που ξεκίνησε κάποτε να κάνει τον εφηβικό χαβαλέ της και τον συνεχίζει μέχρι σήμερα, αγαπώντας αυτό που κάνει. Και που ο κόσμος την αγαπάει και τη λατρεύει, όπως φάνηκε εκείνο το ζεστό βράδυ του Ιουλίου στο Φάληρο.

Μια ονειρική βραδιά με hits των περασμένων δεκαετιών, να μας στοιχειώνει επίμονα για το καλοκαίρι του 2025, καθώς ήταν ότι πιο ευχάριστο έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια. Επικοινωνιακή στο έπακρο, να δικαιολογεί σαφώς γιατί για περίπου 40 χρόνια παραμένει επίκαιρη και διαχρονική…